Isabelle Chappin voelde altijd al dat er meer was tussen hemel en aarde. Nadat ze stil kwam
te staan in haar eigen leven ontdekte ze wie ze diep van binnen was. Nu mag ze anderen
helpen met het vinden van wie zij in de kern zijn. Ik spreek Isabelle onder andere over de
vraag die iedereen heeft: Wie ben ik nu ten diepste? Hoe heeft zij dit ontdekt en wat heeft zij allemaal geprobeerd om hierachter te komen?
Als mensen je vragen wie je bent, wat antwoord je dan?
“In mijn werk doet het er niet toe wie ik ben of wat ik vind. Het gaat veel meer om wie ben jij
werkelijk en wat beperkt jou in het zijn van wie je bent; welke laagjes, welke krachtvelden,
welke gewoontes. Ik zoek jouw puurste ik en daarvoor belicht ik eerst wat dat niet is of wat
dat in de weg staat. Hoe ik dat doe of wat ik precies doe, kan ik niet uitleggen. Dat is
ontstaan door mijn eigen weg en omdat ik mezelf niet meer zo belangrijk vind. Ik heb God op nummer 1 in mijn leven en die geeft mij de ogen om te zien.”
Hoe ben je bij God gekomen?
“Ik ben katholiek opgevoed in de zin dat ik gedoopt ben en communie heb gedaan, maar we gingen niet vaak naar de kerk. Als kind was ik me niet bewust van God. Hij was er wel, maar niet zoals nu. God is niet door religie bij mij binnengekomen, maar door mijn leven en mijn lijden daarin. Tot mijn 15e was ik erg werelds, een meisje dat wilde presteren. Het ging
vooral om het plaatje aan de buitenkant. Er goed uitzien, leuke dingen doen en kopen. Ik
was heel goed in het bouwen van een illusie en mezelf wijs te maken dat ik geluk kon vinden
in al die externe dingen.”
En waardoor veranderde dat?
“Ik kon mezelf op een gegeven moment niet meer wijsmaken dat ik gelukkig was. Er knapte
iets en mijn wilskracht om dat plaatje vol te houden was op. Het hele kaartenhuis stortte in
en ik kreeg een soort burn-out. Ik voelde me leeg van binnen en realiseerde me dat de
wereld me niet gelukkig ging maken. Ik ontwaakte en ontdekte God. Maar meer de spirituele ‘alles is liefde’ en eenheidsbewustzijn versie, wat nu best hip is. Ik deed spirituele ervaringen op en trok spirituele mensen aan. Maar rond mijn 25e liep ik daarin compleet vast. Ik was er inmiddels heel vaak achter gekomen dat niet alles liefde is en ik kon ook niet overal meer de liefde zien. Ik keek door mensen heen en zag steeds meer donkere krachten.”
Hoe ging je daar mee om?
“Ik ben met verschillende mensen gaan praten, wilde leren van mensen. Maar ik zag vaak
ook al snel dat zij me niet verder konden helpen. Ik voelde dat ze niet puur zichzelf waren,
zichzelf niet goed kenden of het alleen voor het geld deden. Toen kwam Rens Hendriks op
mijn pad, naast wie ik inmiddels al zo’n 8 jaar werk. Ik was nog heel spiritueel, maar miste
daar iets in. Alleen wist ik niet wat. Rens vertelde me toen dat ik God vergeten was. God kon
mij helpen. Ik kon zelf niets doen, het moest mij vinden. Toen begon ik opnieuw God te
ervaren, en ook Jezus. Dat was zo veel echter en puurder dan het spirituele bewustzijn.”
Wat is volgens jou het onderscheid tussen God en spiritualiteit? Want voor veel
mensen is dat hetzelfde.
“Mensen zeggen vaak ‘ik geloof gewoon in het universum, de natuur, dat alles een is. Dat is toch ook God?’ Maar ik zie dan dat je aan de werkelijkheid voorbij gaat, omdat er verschillende krachten zijn in het universum. Alles heeft een totaal andere kwaliteit. En zo is het ook met God. Mensen zoeken houvast, hoop en hun identiteit in allerlei verschillende
dingen, die vaak te mooi zijn om waar te zijn. Vooral in die spirituele wereld. Dat is een soort
fata morgana waar je niet die echte rust vind. Die vind je alleen in puurheid en dus bij God.
Hij wil je echt helpen, verlossen en genezen. Het spirituele belooft dat ook, maar wat mij
betreft op een valse manier.”
Wil je weten waarom spiritualiteit volgens Isabelle vals is? Hoe je die verleidingen kunt
weerstaan en het licht en duister echt kan onderscheiden? Luister dan snel het hele gesprek
hieronder.